Eibarko euskara hiztegia
zorion
1.
iz.
(TE).
Felicidad,
dicha,
buenaventuranza.
Zoriona es dicha, buena suerte, hados propicios (TE, 497).
Gorde gurarik galdu zaittut, nere Maittia; zure zorion nahixan batu detsut heriotzia. (Ibilt 489).
/
Zorionekuak baketsuak, Jaungoikuan seme deittuko detselako (Mat. 5. 9). / Bienaventurados los pacíficos, porque serán llamados hijos de Dios.
Ik.
kontentutasun.
2.
iz.
(OEH).
Felicitación,
enhorabuena.
Uztapide atara zan txapeldun. Amaieran asko pillatu ziran berari zorionak emon nahixan. (Zirik 109).
Pluralian erabiltzen da: zorionak.
zorioneko.
izlag.
(OEH).
Dichoso,
feliz,
afortunado,
dichoso en sentido irónico.
Zorioneko diru poltsia. (In Zirik 97).
/
Ez eban beste auturik ataratzen zorioneko sermoilarixori baiño. (Ibilt 463).
/
Ez zala bere Jauregixan zorioneko aurkittuko ez litzakian emakumerik [halako Zaldun jatorrak hautatutziakin]. (Ibilt 476).
/
Gertau zittuan bris-bris zaldixa eta honen apain guztiak, eta hala be bere galtzairuzko petua, eta zorioneko egunian, juan zan hau soiñian ebala [...]. (Ibilt 459).